Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

Ελευθεροτυπία


Η ελεύθερη έκφραση των ιδεών,απόψεων,αντιρρήσεων,κριτικής ,αποκαλύψεων,εξιχνιάσεως,ερευνών(δημοσιογραφικών και μή),ερωταποκρίσεων,συνήθων ερωτήσεων,ανακρίσεων,δημοσιεύσεων αποτελεί βασική προϋπόθεση δημοκρατικού βίου.

Μόνος περιορισμός είναι τα θέματα αστυνομικής και δικαστικής διερευνήσεως εγκλημάτων,ιδίως κοινού ποινικού δικαίου.Επίσης απόρρητα δέον να παραμένουν τα θέματα εθνικής ασφαλείας,εφόσον χρόνον διεξάγονται έρευνες.Το ίδιο ισχύει και για τα διπλωματικά ντοκουμέντα.Κατόπιν της διαλευκάνσεως των ανωτέρω υποθέσεων επιβάλλεται η ενημέρωσις της κοινής γνώμης.΄Αλλως ο κοινοβουλευτικός έλεγχος των διαχειριζομένων πολιτικών καθίσταται γράμμα κενόν.

Δύσκολος είναι ενίοτε η διάκρισις μεταξύ ανακοινωσίμων ενδείξεωνή αποδείξεων που θα φωτίσουν μια σκοτεινή υπόθεση και των τηρητέων μυστικών που θα οδηγήσουν στην διαφυγή των ενεχομένων κοινών εγκληματιών η και οικονομικώς ενόχων πολιτικών προσώπων η δημοσίων γενικώς ανδρών.Η διάκρισις αυτή βαρύνει ιδιαιτέρως τους δημοσιογράφους,οι οποίοι αποκαλύπτουν απόρρητα μιας ανακρίσεως κατόπιν δωροδοκίας των δημοσίων λειτουργών.

Πολλοί ενεχόμενοι ευρίσκουν θύραν διαφυγής ,δια να ελκύσουν τα ΜΜΕ αναγνώστας ,τηλεθεατάς η χρήστας του διδικτύου.Αυτό φανερώνει ηθικήν αναισθησίαν και έλλειψιν δημοκρατικής ευαισθησίας.21-7-09